باز راجع به بابیت، خود علی محمد گفتگوئی با میرزا محیط کرمانی دارد که همین تاریخ در صفحه‏ی 112 همین چاپ 134 بدیع آورده است که در سطر 13 می‏نویسد. علی محمد به محیط می‏گوید: اکنون من به تو می‏گویم هیچ کس بجز من در شرق و غرب عالم نیست که خود را باب معرفة الله معرفی کند برهان من همان دلیل و برهان جدم رسول الله صلی الله علیه و اله است، هر چه می‏خواهی از من بپرس، تا من الان در همین جا جواب تو را در ضمن آیات مبارکه که مثبت ادعای من است بدهم، اینک تو را مخیر قرار می‏دهم که یا امر مرا از دل و جان بپذیری و یا آنکه علنا اعتراض کنی و رد ادعای من نمائی!. 

سوالات بی پاسخ : بالاخره ما نفهمیدیم این آقا باب امام زمان است یا خود امام زمان اگر خود امام است و به قول بهائیت ادعای قائمیت داشته پس این شهادت چیست ؟ آیا تقیه کرده و حال آنکه تقیه بر آنها و بزرگانشان حرام است ؟ آیا شرایط او از پیامبر و دیگر ائمه سخت تر بوده که ابتدا ادعای بابیت کرده تا بعد ادعای قائمیت کند ؟ اصلا آیا گمراه کردن مردم در عدم شناخت امام زمان و طبق روایات مردن به مرگ جاهلی در صورت عدم شناخت امام زمان کار موجهی است ؟ اگر او واقعا باب امام زمان و قریه ظاهره است آیا استاد او یعنی سید کاظم مقام بالاتری نداشته است که نام او در اذان نباید گفته شود ولی به بابیت علی محمد شیرازی در اذان شهادت داده شود؟